Dit jaar draag ik het voornemen met me mee hier vaker over de kleine, maar grootse dingen in het leven te schrijven. Dit verhaal is er een van. Ik wil niet alleen maar delen over ziek van verlangen-zijn. Ik wil juist ook delen over al het andere onaffe, al het moeilijk te accepteren, al het onduidelijke in het leven. Én tevens al het mooie dat daarmee samenhangt.
Het is al ruim na het middaguur als mijn geliefde en ik vermoeid en hongerig door de straten van Parijs wandelen, opzoek naar een plek om te eten. Ik ben altijd kritisch op café’s en restaurants. Een vriendelijk personeel en een gemoedelijke inrichting zijn belangrijk voor me. In een vreemde stad, ver weg van huis, moet een café als een tweede thuis aanvoelen als ik binnenkom: een plek waar ik kan ontspannen en bij kan komen. Te harde muziek of te luid gepraat is een reden om de deur uit te lopen. En het liefst zit ik met mijn rug tegen de muur, zodat er niets achter me beweegt of onverwacht (hard) valt. Na 32 jaar weet ik iets beter wat ik nodig heb. Ik moet ook wel. Als ik overprikkeld ben, lijkt het alsof mijn brein een kortsluiting heeft. Mijn lichaam voelt dan aan als een broodrooster in een volgelopen badkuip. Iedere stoeptegel, zuchtje wind of bescheiden kuchje is zelfs teveel. Ik kan geen nieuwe informatie meer opnemen. Is de plek niet geschikt, dan krijg ik geen hap door mijn keel en laad ik niet op, maar raakt mijn systeem nog meer overbelast. Noem het HSP, noem het autisme, ik heb voor niets ooit een test gedaan, maar ik weet wel dat de namen me een gebruiksaanwijzing hebben gegeven om mezelf beter te begrijpen. Het zijn begrippen die me helpen ook te houden van de delen in mij die niet altijd door mij gewenst zijn.
We slaan een nieuwe weg in en zien een mooi plein, waar alles in het teken staat van Victor Hugo. Ik weet dat hij bekend is, maar niet meer waarvan. Ik wil er niet aan denken, maar alles is op tilt geslagen in mij, dus het denken aan wie de f. Victor Hugo is, is lichtelijk dwangmatig geworden. Mijn gedachten heb ik niet onder controle.